Voor Corine is mantelzorg vanzelfsprekend

Moeder en dochters hebben moeilijke jaren achter de rug. Mevrouw Van Leeuwen (80) kreeg twee jaar geleden een herseninfarct. Tijdens een noodzakelijke operatie, ontstond een hersenbloeding. Met alle gevolgen van dien. Bewegen lukt bijna niet meer en daarom zit zij in een rolstoel. Maar het ergst is dat zij niet meer kan praten, terwijl ze dat altijd zo graag deed. Ook overleed haar tweede echtgenoot.

In korte tijd werd alles anders. Er was en is verdriet. Maar nu ook iets als berusting. Moeder en dochters hebben een manier gevonden om met elkaar om te gaan. Tineke: “Wij begrijpen bijna alles wat ze wil zeggen. We lachen ook veel.” Mevrouw Van Leeuwen, die niets ontgaat, geeft aan dat zij het beaamt. Ze maakt een gebaar en Tineke vertelt daarop een hilarisch verhaal van vroeger. Ze lachen er alle drie om.

Actief
Tineke: “We hadden levendig gezin met vier kinderen, twee jongens en twee meisjes. Alles kon en er waren vaak mensen over de vloer. Iedereen kon blijven slapen.” Corine: “Mijn moeder was heel actief en heeft altijd gewerkt, als coupeuse. Ze praat graag. Als ze het nog kon, zou ze hier de hele boel vermaken met haar humor. Ze zag er altijd heel verzorgd uit en dat is nog steeds erg belangrijk voor haar. De zorgmedewerkers doen erg hun best, maar ze komen niet aan alles toe. Dat snap ik. Daarom kom ik elke ochtend voor de verzorging.”

Vanzelfsprekend
Voor Corine is het vanzelfsprekend dat zij dit voor haar moeder doet. “Mijn moeder vindt het fijn. Ik weet precies hoe ik haar het beste kan verzorgen en zie wanneer het pijn doet. Er zijn vaste medewerkers, maar zijn moeder ziet ook veel verschillende gezichten. Dat is nu eenmaal zo, maar ik vind het voor mijn moeder niet prettig dat steeds iemand haar verzorgt.”

Het was even wennen van beide kanten, de lichamelijke verzorging met alles er op en eraan. “Maar het was al snel gewoon. Ik kan altijd een beroep doen op de zorg als ik hulp nodig heb.” Corine heeft goede afspraken gemaakt met de zorgmedewerkers. Zo kunnen zij erop rekenen dat Corine elke dag komt en haar zus ook geregeld. De zussen kunnen op hun beurt rekenen op assistentie van een zorgmedewerkers als het nodig is. Afgesproken is ook dat de medicijnen voor hun moeder klaar staan klaar, zodat zij die kunnen geven. “Soms zijn er uitzendkrachten die de afspraken niet kennen en dat is wel eens frustrerend.”

Vroeg
Corine realiseert zich dat intensieve mantelzorg die zij biedt maar voor enkelen is weggelegd. “Elke dag gaat vroeg de wekker en dat is best een opgave.” Tineke: “Ik zou het niet kunnen, alleen al omdat ik een baan heb en kleinkinderen heb en verder weg woon. Ik ben er twee keer per week.” Corine: “Ik ook best moe. Soms sla ik een keer over, maar dan kijk ik wel eerst of er een vaste medewerker die dag werkt.”

Mevrouw Van Leeuwen is 11 augustus overleden. Haar dochters willen dit verhaal toch graag delen.