Leven met een steunhart: blij dat ik mijn eigen gang weer kan gaan

Door het oog van de naald
Na een hartaanval, kwam hij versneld in aanmerking voor een steunhart. De operatie in het UMCU ging goed, maar hij kreeg complicaties. Een ontsteking aan de hartzakjes, een longontsteking en een delier”. Daar weet ik niks meer van, dat is compleet aan me voorbijgegaan. Ik ben door het oog van de naald gekropen.” Aart blijft er nuchter onder. Ik ben blij dat ik nog leef. En ik heb ook echt iets om voor te leven: mijn twee dochters en 2 kleinkinderen”.

Een geintje maken is belangrijk
Toen ik van het UMCU naar Domstate ging, was ik nog erg zwak en werd verzorgd. Maar al snel moest ik zelf aan de slag. Eerst werd ik met de rolstoel naar het restaurant gebracht om te eten, later ging ik zelf met de rollator en weer later zonder rollator. Bijna dagelijks was ik aan het oefenen bij de fysiotherapie. Oefeningen voor de armen, de benen, met de bal overgooien en dribbelen met de bal. Allemaal activiteiten om mij sterker te maken. En het gaat steeds het beter. Ik had meerdere fysiotherapeuten. Stuk voor stuk waren ze zorgzaam en hadden aandacht voor me. Een praatje en een geintje vind ik erg belangrijk. Dat verschilde wel een beetje per persoon.”
Lees hier meer over revalidatie met een steunhart.

Niet zomaar even omdraaien
Nu is Aart net enkele dagen thuis. Het is wennen. Zijn dochter heeft het huis opgeruimd. “Bijna alles staat op een andere plek. Dus ik moet naar alles zoeken”, zegt hij met een glimlach. “Ik ben wel voorzichtig met mezelf, met opstaan, naar bed gaan en zo. Ik doe rustig aan. ’s Middags lig ik bewust even op de bank. De tas waar de batterij van het steunhart in zit weegt drie kilo dat is best zwaar. Ik heb de tas altijd bij me. Ook in bed. Soms is het wel spannend. Vanwege de drijflijn die mijn steunhart met de tas verbindt waar de batterij in zit. Ik kan me niet zomaar even omdraaien in bed of zomaar opstaan uit een stoel. En de drijflijn moet niet ergens haken. Inmiddels ben ik aardig gewend. De batterij vervangen doe ik met mijn ogen dicht.’

Weer onder de mensen
Ondertussen probeert Aart veel te bewegen in huis. “Ik kan weer lekker naar buiten en ga weer naar het buurtcentrum om gezellig te praten en te lachen met mensen. Ik ben ook alweer bij mijn biljartgroepje geweest. Dat ik weer mijn eigen gang kan gaan en onder de mensen ben, ben ik heel blij mee. Nog een beetje sterker worden, zou mooi zijn. Maar ben ik verder gelukkig.”