‘Het gaat altijd om het geven van aandacht’

“Als woonondersteuner doe ik twee dingen. Huishoudelijk werk en individuele begeleiding. Bij de ene cliënt heeft het huishouden de aandacht. Bij een ander is het heel netjes en doe je samen boodschappen of ga je gewoon even lekker naar buiten. Wat ik ook doe, het gaat altijd om het contact. Om het geven van aandacht,” zegt Remco.

Bij cliënten komt hij twee soms drie keer per week een paar uurtjes. “Ik ga niet met een vooropgezet plan naar een nieuwe cliënt. Mensen hebben eigen regie en bepalen zelf wat er gebeurt. Samen kijken we wat er nodig is en wat iemand prettig vindt. Dat kan inderdaad huishoudelijk werk zijn, maar ook een keer samen koken, boodschappen doen of ik ga mee naar de dokter.”

“Ik begin mijn bezoek altijd met koffie en kijk hoe het met iemand gaat. Mensen hebben het soms zwaar en willen hun verhaal kwijt. Of ze spreken nog maar weinig mensen. Humor kun je gebruiken om wat lucht te brengen. Bij een echtpaar praat ik soms met meneer, zodat mevrouw even haar gang kan gaan. Ik heb verder veel contact met familieleden en we overleggen ook. Je maakt deel uit van het netwerk van een cliënt.”

Dat Remco woonondersteuner zou worden, had hij niet verwacht. Als tourmanager van een DJ reisde hij een paar jaar achter elkaar de hele wereld over. “India, Indonesië, Los Angeles. Overal was je maar een paar uur. Ik vloog meer dan een piloot. Ineens was ik er helemaal klaar mee. Je hebt geen privéleven en wordt geleefd. Toen werd ik asset-manager, zeg maar beheerder, van parkeergarages en fietsenstallingen bij de gemeente Utrecht. Daar zat ik alleen maar achter de computer. Ik ontdekte dat ik het gelukkigst ben als ik iets voor mensen kan betekenen. Het werd de zorg.”

Hij begon een opleiding tot verzorgende in woonzorgcentrum De Bijnkershoek. Dat was het net niet voor hem. “Ik had onvoldoende tijd voor persoonlijk contact met de bewoners en daar word ik juist blij van.” Bij Langer Thuis is die tijd er wel.

We wandelen even naar Kees Vermeulen*, een cliënt die in een seniorenappartement woont. “Hij is altijd blij dat er iemand langskomt.” Kees begroet Remco enthousiast als een goede bekende en ze maken grappen. Terwijl Remco thee zet, vertelt Kees over zijn leven. De planten op het balkon staan er mooi bij, vindt Remco. Ze hebben ze een paar dagen daarvoor samen gehaald en Kees heeft ze in potten gezet.

Kees, wiens partner al lang geleden is overleden, zit veel alleen. Zijn nicht heeft hem aangemeld voor Langer Thuis. De verpleegkundige of verzorgende van Langer Thuis komen soms langs om te checken hoe het gaat. Maar het is vooral Remco die zorgt dat Kees het zo comfortabel als mogelijk is heeft. Hij doet wat huishoudelijke klussen zoals het bed verschonen en houdt in de gaten wat Kees nodig heeft. Remco: “Kees heeft een cabrio, maar we hebben met de familie zo geregeld dat ik er met hem in rij en hij zelf niet meer. Zo gaan we soms samen boodschappen doen, of naar de dokter. Als het mooi weer is, rijden we ergens heen om een terrasje te pakken.”

Soms zijn er ook minder mooie kanten aan het werk. Zo heeft hij een cliënte met gedrag dat je als moeilijk kunt ervaren. “Zij heeft problemen met haar familie en soms ook met mij. Zij is zelf niet moeilijk, het komt door haar haar ziekte, ze heeft er geen invloed op. Ik vat haar gedrag dan ook nooit persoonlijk op. De ene keer kan ik haar eruit halen en hebben we het gezellig. De andere keer lukt het niet en probeer ik het de volgende keer gewoon opnieuw.

Hoe hij kijkt naar zijn stap om de zorg in te gaan? “Dit is wat ik wil. Bijdragen aan mooie dag voor mensen. Daar haal ik zoveel voldoening uit.”

*Uit privacy-overwegingen gebruiken wij niet zijn echte naam.