
Bijzonder woonproject Hof van Leeuwesteyn ‘Een hemeltje op aarde’
De ouderenzorg van de toekomst krijgt vorm in Leidsche Rijn. Gezinnen en ouderen die nu of in de toekomst mogelijk zorg aan huis nodig hebben, vinden elkaar in Hof van Leeuwesteyn. Het bijzondere woonproject, met 94 appartementen en 17 eengezinswoningen, opende onlangs de deuren. Een kleine rondleiding.
Het is maandag rond het middaguur. Buiten bij de ingang van Hof van Leeuwesteyn hangt de geur van soep. In de gezamenlijke huiskamer is het gezellig druk. Aan lange tafels genieten bewoners van zelfgemaakte groentesoep, zoals iedere week. Jong of oud, met verschillende culturele achtergronden, het maakt allemaal niks uit. “Als je elkaar beter leert kennen en zonder vooroordelen met elkaar omgaat, is alles mogelijk,” zegt Rachida.
Wasmachine tillen
Met haar man en vier kinderen huurt ze een eengezinswoning. “Het idee van samenwonen met een groep sprak ons aan. Je kan hier iets betekenen voor ouderen. Waar ik kan helpen, doe ik dat. Een paar dagen geleden moest er een wasmachine naar boven worden getild, dan staan er zo een paar bewoners klaar.”
Toevallig kwam ook haar vroegere buurvrouw Ilona hier wonen. Waarom? “Je kijkt hier naar elkaar om, zeker wanneer iemand dat nodig heeft. Ik laat ’s avonds de honden uit voor een bewoonster die even zonder scootmobiel zit. En wat ook fijn is: ik kan hier altijd blijven wonen, ook als ik zelf hulp nodig ga hebben.”
Niet betuttelen
De lijst met gezamenlijke activiteiten groeit in rap tempo. Bewoners drinken samen koffie, er is een spelletjesavond opgezet en een wandelclub gestart. “Bewoners zijn open, willen graag meedoen en helpen. Ik stimuleer het aangaan van de onderlinge verbindingen,” zegt Babette van der Veen. Ze werkt als communitycoach voor corporatie Woonin, die in Hof van Leeuwesteyn nauw samenwerkt met AxionContinu. “Bewoners hebben hun eigen inbreng en verantwoordelijkheid, ik ga de boel niet betuttelen. Uiteindelijk wil ik mezelf overbodig maken.”
Overleg met de wijkverpleegkundigen van AxionContinu is makkelijk: het team Langer Thuis, met zowel verpleegkundigen als woonondersteuners, heeft onderdak in een kantoor pal naast de huiskamer. “Het contact is goed, en dat is ook nodig voor het leveren van goede zorg. En het is fijn om dichtbij de cliënten te zitten, we willen voor iedereen makkelijk te vinden zijn,” zegt verpleegkundige in de wijk Karine Heese, die vooral de zorg voor bewoners coördineert.
Zorgwoningen
De eengezinswoningen zijn voor jonge gezinnen, de appartementen voor 55-plussers. Twintig daarvan zijn bedoeld als zorgwoning: de bewoners krijgen vergelijkbare zorg als bewoners van een verpleeghuis, maar dan in hun eigen, vertrouwde omgeving. “Op termijn zal de professionele zorg steeds meer plaatsmaken voor informele zorg. Daar is Hof van Leeuwesteyn al helemaal op ingericht, je vindt hier de zorg van de toekomst.”
Meer op elkaar letten, dus. En dat gebeurt hier al volop. We wandelen door de binnentuin naar mevrouw Agterberg op driehoog. Ze ging een paar weken geleden lelijk onderuit met haar fiets bij een verkeerslicht. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat het meeviel met de verwondingen, maar lopen ging steeds lastiger met een zware kneuzing aan een been. “Ik redde het niet alleen meer, maar wist niet 1,2,3 waar ik voor hulp kon aankloppen.”

Enorme opluchting
Haar buurvrouw zag haar tobben en zocht gelijk contact met het team Langer Thuis. “Nog geen vijf minuten later stond Karine aan de deur en kreeg ik tot mijn enorme opluchting de hulp die nodig was. Met dank aan mijn buurvrouw!”
Mevrouw Agterberg vindt Hof van Leeuwesteyn helemaal top. “Ik woonde zelfstandig in een buurt met dertigers die alleen maar met hun telefoon en werk bezig zijn, daar had ik genoeg van. Ik droomde van wonen in een knarrenhofje, maar daar was ik te oud voor. Toen kwam dit voorbij en wist ik het wel. Het was een sprong in het diepe, maar het is zo fijn om weer met andere mensen te kunnen praten. Je kan zo hard achteruitgaan als je niemand hebt om op terug te vallen. Dit is voor mij een hemeltje op aarde.”
Tuincommissie
We lopen langs de vijver, via de nog lege tuinkas terug naar de huiskamer. Op een raam zijn in fleurige viltstiftkleuren mededelingen en oproepen geplakt. Zo zoekt Babette nog vrijwilligers met groene vingers die zich over de kas willen ontfermen. Er is al een tuincommissie, met onder meer Sophia en haar partner Gerrit. Na de soep zitten ze nog even aan de koffie. “En ik ben ook appgroepbeheerder,” zegt Sophia. “Dingen samen doen is belangrijk.” Gerrit: “En dat lukt vrij aardig, hoor. We hebben de eerste galerijborrel al achter de rug.”
Dit verhaal en nog meer mooie verhalen zijn terug te lezen in ons blad ContACt.