'Wij zijn een goed team'

In 1993 werd bij Cor een progressieve spierziekte ontdekt. “Maar ik kon toch tot aan mijn pensioen blijven werken”, zegt hij tevreden. Cor en Tjits zijn al bijna 45 jaar samen. Ze leerden elkaar kennen in Friesland waar Tjits woonde en Cor vaak kwam om te zeilen. Vanwege zijn baan bij de Universiteit Utrecht verhuisden ze naar de stad.

In 2008 kwam de diagnose frontotemporale dementie bij Cor erbij. Tjits daarover: “Het werd moeilijker om hem alleen te laten. Na verloop van tijd kon Cor naar de dagopvang, waardoor ik weer wat meer mogelijkheden kreeg. Ik bridge en ga graag naar het theater of naar de film, als het even kan samen met vrienden. Maar als je man niet alleen kan blijven, schiet dat er vaak bij in.”

Samen hebben Cor en Tjits altijd geprobeerd vooruit te kijken: wat is er nodig nu deze ziekte is geconstateerd? “Hoe konden we het huis zo veilig mogelijk maken”, geeft Tjits als voorbeeld. “Cor had daar allerlei praktische ideeën voor, van beugels in de douche tot het weghalen van de drempels. Uiteindelijk zijn we verhuisd naar een gelijkvloerse woning in Lunetten, dat hebben we zelf aangekaart bij de woningbouwvereniging. Je moet steeds vooruit blijven denken.”

Na de diagnose frontotemporale dementie moest ook nagedacht worden over een plek voor Cor om te wonen in de toekomst. De jongste zoon van Cor en zijn vriendin gingen op een aantal plaatsen kijken. Hun keuze viel op Voorhoeve vanwege de groene omgeving. Toen zijn Cor en Tjits ook gaan kijken en waren het met hen eens. “Vanuit zijn kamer ziet Cor de vogels in de tuin en als je naar buiten gaat ben je zo bij het kanaal, waar je ook heerlijk kunt wandelen”, vertelt zij. Eind 2022 kwam de indicatie van het CIZ en begin 2023 verhuisde Cor naar Voorhoeve. “Ik moest wel wennen”, zegt hij daarover. “Maar nu is het goed.”

Elke twee weken haalt Tjits Cor op voor een lang weekend in het familiehuis in Friesland. “Daar hebben we veel gelukkige herinneringen en het is een heerlijke plek om te zijn, dicht bij het water”, vertelt Tjits. “Cor zeilde graag en vind het nog steeds heerlijk om naar de boten te kijken.” Ook daar hielp de vooruitziende blik om de juiste maatregelen te treffen. “Het huis is alleen via een smal pad te bereiken”, legt ze uit. “Te ver om te lopen voor Cor, dus hebben we daar een scootmobiel geregeld, zodat hij van de auto naar het huis kan rijden. Zo verzinnen we steeds weer een oplossing, zodat het gewone leven zo lang mogelijk door kan gaan.”

De kinderen bezoeken hun vader regelmatig en ook komen er vrienden langs die Cor meenemen voor een wandeling of een autorit in de natuur. Tjits: “Cor zit maar weinig langer dan een dag zonder bezoek. Voor mij biedt het ruimte om mijn netwerk te onderhouden en mijn eigen dingen te doen. Het is belangrijk dat je ook met andere dingen bezig kunt zijn, dan houd je het gemakkelijker vol. Voorhoeve is een fijne plek om te zijn. De sfeer is goed en er werken vriendelijke mensen. Ik zit ook in de cliëntenraad, dus ik weet ook wel wat er speelt. Zo zijn Cor en ik nog steeds veel samen en ondernemen we de dingen. We zijn op elkaar ingespeeld, een goed team.”