Van kille cijfers naar gelijkwaardig contact
Cultuur en zorg, in het hart van Saskia Hartogs komen ze moeiteloos samen. Ze was vrijwilliger bij het cultureel podium De Kargadoor in Utrecht, maar corona legde daar de activiteiten stil. Geen nood: de overstap naar De Parkgraaf, centrum voor revalidatie en herstel, bleek een uitstekende keuze. Die overstap was niet tot op het bot doordacht. Saskia wilde graag ‘iets’ in de zorg doen, maar niet direct aan het bed staan. Uit de losse pols stuurde ze afgelopen voorjaar wat berichten rond en zo kwam ze bij AxionContinu in gesprek met vrijwilligerscoördinator Sandra Visee. Resultaat: ze zou het twee keer als vrijwilliger gaan proberen in De Parkgraaf.
Plaatjes draaien
Plaatjes draaien met muziek van Ella Fitzgerald tot de Havenzangers, nagels lakken, samen koffie drinken… voor alles wat de revalidanten leuk vinden is Saskia te porren. En anders probeert ze zelf iets te bedenken. Ze geniet van het directe contact en een praatje hoeft niet alleen over luchtige onderwerpen te gaan. “Ik worstel met chronische depressiviteit en heb mijn donkere momenten. Maar dat geldt ook voor de mensen hier, die vaak veel moeten inleveren door wat ze hebben meegemaakt en daardoor min of meer in de rouw kunnen zijn. Dan hoef je een moeilijk onderwerp niet te schuwen, daar kunnen we gelijkwaardig over praten.
‘Gastpeer’ voor jongeren
Saskia werkte in de financiële wereld, maar was de louter resultaatgerichte werkwijze meer dan beu. Ze wilde minder met cijfers werken, meer met mensen. Om die reden begon ze ook als ‘gastpeer’ bij de Utrechtse herstelacademie Enik, waar mensen met geestelijke problemen steun kunnen vinden via contacten met lotgenoten. “Ik heb een sterke behoefte om op te komen voor anderen. Bij Enik heb ik vaak contact met jongeren op zoek naar geestelijk herstel, voor mij is dat een perfecte aanvulling op het werk in De Parkgraaf.”
Kracht en moed
Van nabij ziet ze dat mensen niet alleen herstellen, maar ook achteruit kunnen gaan. “Dat is een confrontatie met wat het leven je kan brengen in de toekomst. Maar het is mooi dat ze tegelijk de kracht en moed vinden om met tegenslag om te gaan. Ook om die reden vind ik het werk waardevol.” Momenteel zit ze nog in de ziektewet. Het vrijwilligerswerk beschouwt ze als tussenfase. Nee, ze zal niet meer terugkeren naar de kille wereld van de cijfers. Inmiddels ziet ze een baan in de zorg als ervaringsdeskundige scherp voor zich. Maar voorlopig nog niet, ze gunt zichzelf eerst de benodigde hersteltijd. “Ik geloof absoluut dat er iets geschikts op mijn pad komt, een baan die niet als een beklemmend keurslijf voelt. In de zorg, ja. Zeker.”
Ook vrijwilliger worden?
Wil jij de zorg ondersteunen en als vrijwilliger aan de slag? Fijn! We kunnen jouw hulp als vrijwilliger goed gebruiken.