Koda kwam op het juiste moment
Zo eens in de twee weken stapt Annabelle Voogd met haar hond Koda in Tiel op de trein naar woonzorgcentrum De Componist. Het is voor haar de perfecte manier om onder de mensen te komen. Gewoonlijk bezoekt ze twee huiskamers om Koda te showen, bewoners genieten daarvan.
Door corona is alles anders, dus maakt ze vandaag een wandelingetje met bewoonster Bep, die helemaal gek is van de hond. “Ze kennen elkaar inmiddels,” zegt Annabelle. “Dat is mooi om te zien, hoor.”
Annabelle had ooit een droom: dolfijnentrainster worden. Het lukte haar. Eerst liep ze, als onderdeel van haar opleiding Dierenverzorging, stage in het kolossale Marineland France, aan de Middellandse Zee, daarna ging ze aan de slag in het Boudewijn Seapark in België.
Troost in poëzie
Droom gerealiseerd, zou je zeggen. Maar nee, al snel kwam Annabelle tot de ontdekking dat ze het helemaal niet leuk vond om tijdens de drukbezochte shows in de schijnwerpers te staan. Droom in duigen, dus. Ze keerde terug naar Nederland. Ontredderd. Koersloos. Ze vond troost in poëzie. Een tatoeage op haar arm, een regel van de dichter Christopher Poindexter, vat haar verhaal samen: ‘Poëzie hield me vast toen een lichaam dat niet kon’. De draad weer oppakken viel haar zwaar. Ze zocht professionele hulp. Nam een hond, een gezellige Corgi die ze Koda noemde: vriend, in het Native American.
Wereld verkennen
Annabelle besloot vrijwilligerswerk te gaan doen en googelde op ‘hond en vrijwilliger’. Zo kwam ze bij De Componist uit. “Tiel is niet naast de deur, maar ik vond het prima om de trein te gebruiken en zo de wereld weer een beetje te verkennen.” Koda is niet alleen een gezellige dikkerd, maar ook een enorme bedelaar. Wanneer Bep na de lunch een boterhammetje eet, is hij niet bij haar weg te slaan. Aan Bep heeft hij een goeie, ze staat met plezier een deel van haar lunch af. “Zo, jij kan goed eten, zeg.”
Sterke wisselwerking
Koda wil voor iedereen lief zijn, zegt Annabelle. “Hij is vrolijk en dat heeft een goed effect op mensen. Door Koda leer ik mezelf beter kennen, we hebben een sterke wisselwerking. Als ik het zelf even niet weet, kan ik aan Koda zien hoe het met me gaat.” Ze vindt het vrijwilligerswerk voor De Componist fijn. “Ik doe dit uit liefde, omdat ik het wil. Het heeft niks met geld te maken. Dat stond me ook tegen bij de dolfijnenshows: de dieren worden goed verzorgd, maar verder draait alles om geld verdienen.” Ook Bep is blij. Er zitten wat haren van Koda op haar broek. “Ah joh, kan me niks schelen.”
Ook vrijwilliger worden?
Wil jij ook de zorg ondersteunen en als vrijwilliger aan de slag bij Axioncontinu? Fijn! We kunnen jouw hulpgoed gebruiken.
