“Je weet dat je ergens op kunt terugvallen”

Mevrouw Van Dam*, oud-verpleegkundige, kon zich tot voor kort best goed redden. Natuurlijk, ze had wel eens tijdelijk ondersteuning nodig, van de thuiszorg bijvoorbeeld. En ze heeft COPD. Maar over het algemeen ging het allemaal wel.

“Ik deed altijd boodschappen met de auto. Zelf boodschappen doen, is voor mij heel belangrijk. Het is mijn contact met de buitenwereld, dan zie en spreek ik mensen. Ik ben bijna de hele dag thuis, ook omdat ik moeilijk loop. Toen ging mijn auto kapot en heb ik ‘m weggedaan. Daarna ben ik nog een paar keer met de sneltram naar het winkelcentrum gegaan. De laatste keer ben ik in de tram gevallen.” Mevrouw Van Dam zag het niet meer zitten en belde de huisarts. “Ik zei: ik red het niet meer, ik denk dat ik naar een verpleeghuis moet.”

De huisarts schakelde het MGT in. De specialist ouderengeneeskunde had een goed gesprek met haar. “Ik zag er enorm tegenop omdat ik bang was dat ze me van alles zouden opdringen. Zo van ‘dan moet u dit en dan moet u dat’, daar hou ik helemaal niet van. Maar dat was gelukkig niet zo. Ze vroeg wat ik nodig had. Daar had ik wel antwoord op, iemand die met mij meegaat zodat ik mijn eigen boodschappen weer kan doen.”

Boodschappen
Er kwam een vrijwilliger mét auto die nu eens per week samen met haar naar het winkelcentrum gaat. “Het is een jonge vent van 56. We hebben een klik. Hij zegt: ‘ik loop met u mee waar u heen wilt’ en laat mij zo de ruimte. Ik haal boodschappen voor de hele week.”Ook een ergotherapeut kwam langs. Om te kijken hoe zij met haar COPD de dingen in huis zo kan doen dat het de minste energie kost. “Een heel aardig meisje. Maar ze wilde in de keuken alles op een andere plek zetten en dat vind ik helemaal niet handig. Ergotherapie is niets voor mij.” Met een wijkverpleegkundige is ze nog in de weer met incontinentiemateriaal voor de nacht. Wat zit het prettigst en wat is het handigst. “Daar praat je natuurlijk niet gemakkelijk over. Zij brengt van alles mee wat ik kan uitproberen. Ik weet het nog niet zo. Het is natuurlijk fijn dat je er eens met iemand over kunt spreken.”

Weinig mensen over
Verhuizen naar een verpleeghuis is volgens de specialist ouderengeneeskunde van het MGT niet aan de orde. Verhuizen werd wel besproken. “Ik kon naar een serviceappartement in De Wartburg. Daar stopt geen openbaar vervoer voor de deur en dat betekent dat er bijna niemand meer bij mij kan komen. Dat ga ik dus niet doen. Mijn man is overleden. We zijn laat getrouwd en hebben geen kinderen. Ik heb een kleine familie, daar heb je geen invloed op. Ik had een heel actief leven en mijn vriendenkring was groot, maar veel mensen zijn weggevallen of zijn zelf krakkemikkig. Dan blijven er maar weinig mensen over die je nog ziet. Zelf lever ik steeds meer in. Je bent erg alleen als je bijna altijd thuis bent en eigenlijk niet meer meedoet in de maatschappij. Ik weet dat het een keer ophoudt en daar heb ik vrede mee.”

Gesteund
Maar voorlopig is er nog genoeg om hier te blijven. “Laatst ben ik door bekenden uitgenodigd om met zes andere ouderen in een busje naar de Amerongse Berg te gaan. We hebben er met zo’n golfkarretje rondgereden en samen geluncht. Ik heb er zo van genoten. Misschien gaan we binnenkort naar nieuwe bibliotheek in de stad.”Mevrouw Van Dam voelt zich gezien en gesteund. “Ik kan het Mobiel Geriatrisch Team van harte aanbevelen. Je weet dat je altijd ergens op kunt terugvallen.”*Uit privacyoverwegingen gebruiken wij niet haar echte naam.