Een vlotte dame van 87
Als tuindersdochter leerde mevrouw Freling-van Os (87) al jong het plezier van bewegen ontdekken. En dat plezier is nooit verdwenen, ook al lukt het nu in woonzorgcentrum Isselwaerde wat minder goed dan vroeger.
Als meisje van 8, 9 jaar deed ze al mee aan gymwedstrijden. En ze zat ook al vroeg op een paard, want de producten van de tuinderij werden vervoerd met paard en wagen. “Dat was geweldig, ik hoefde maar te fluiten en ons paard kwam er al aan.”
Opgroeien op het platteland was fijn, maar je moest wel een heel eind lopen om in de bewoonde wereld te komen. “Dus pakte ik al snel de fiets,” vertelt ze op het terras van Isselwaerde.
Vakantietochten
Later maakte ze vakantietochten op de fiets met vriendinnen, deed ze aan nordic walking en zwom ze twee keer per week in het IJsselsteinse zwembad. Voordat ze naar Isselwaerde verhuisde, wandelde mevrouw Freling-van Os nog drie keer per week naar de dagbesteding. En sinds ze er woont, komt haar jongste zoon Peter iedere woensdag langs om samen met zijn moeder een flinke rit op de duofiets te maken. Maar vandaag is het dinsdag en is dochter Simone op visite. Helaas heeft de duofiets een lekke band, dus een tochtje zit er niet in.
Bewondering
Simone praat wel vol bewondering over haar moeders beweeglijkheid. “De kilometerteller op haar laatste fiets gaf 28.500 aan over de laatste negen jaar! Ik ken haar eigenlijk niet anders dan bewegend. En ze heeft ons daar ook altijd enthousiast voor gemaakt.”
Een val van de trap en de daaropvolgende heupoperatie beperkte haar mogelijkheden. “Maar de volgende ochtend liep ik alweer, ja, ik ben best een vlotte dame.”
Simone bekijkt het beweegprogramma van Isselwaerde dat op tafel ligt. Lachend: “Mam, waar doe je eigenlijk niét aan mee.”
'Rust roest'
Van gymmen tot dansen van wandelen tot jeu-de-boules: Isselwaerde heeft een uitgebreid beweegprogramma. Fysiotherapeut Bea van Wijk: “Rust roest, luidt het spreekwoord. Wie te weinig beweegt, verliest functies, daarom stimuleren wij bewegen op uiteenlopende manieren.”
Dat kan onder begeleiding van de fysiotherapeuten. “Maar we werken ook nauw samen met de medewerkers van welzijn. We proberen spelvormen te bedenken die aanslaan, dat motiveert. En we houden uiteraard rekening met de mogelijkheden van deelnemers. Iemand die in een rolstoel zit, kan misschien alleen een ballon wegtikken. Maar dat is ook beweging én ontspannend.”