De dood is normaal in Hospice Demeter
Soms lijkt het alsof de dood weggestopt wordt in Nederland. Maar de dood is doodnormaal. Zeker in Hospice Demeter in De Bilt, waar ze zorg bieden aan mensen in de laatste levensfase. Aan het woord is Wilma Kleijer, vanaf april manager van het hospice. Zij is verpleegkundige, heeft verplegingswetenschappen gestudeerd, haar sporen verdiend in het onderwijs en is nu weer terug in de zorg. Daar waar haar hart ligt.
“Hier zie ik waar ik het voor doe. In de dagelijkse ontmoeting met patiënten en naasten en in de samenwerking met vrijwilligers en professionals. Samen denken we het beleid uit voor de lange termijn.
99 en 50 jaar
Ze vertelt over de diversiteit aan patiënten die hier komt. “Een mevrouw van 99 die aan het eind van haar leven rustig is heengegaan. Een ernstig zieke man van begin 50, met een partner en jonge kinderen, die op deze veel te jonge leeftijd worstelt met het loslaten van het leven. Veel patiënten met kanker, maar ook zien we steeds vaker patiënten met hartfalen of longaandoeningen.”
Loslaten van het leven
De strijd om het leven los te laten, is verschillend, vertelt ze. “Het is niet alleen maar mooi en vredig. Er is ook boosheid, pijn en verdriet. Voor de ene patiënt is het een strijd om het leven los te laten, voor de andere minder of helemaal niet. Het fijne is dat we allemaal professionals en betrokken vrijwilligers in huis hebben die mensen daarbij kunnen begeleiden.”
Grootste last
Het hospice is klein van opzet met ruimte voor zeven mensen. Patiënten en naasten die hier komen, voelen zich gezien en op hun gemak. Wilma: “Bij alles wat we doen, staat centraal wat de patiënt als grootste last ervaart en wat zijn laatste wensen zijn. We stemmen de zorg en begeleiding daarop af waarbij we kijken naar de fysieke, psychische, sociale en zingevingsaspecten van het leven.”
Zonder vrijwilligers geen hospice
Zonder vrijwilligers kan het hospice niet bestaan. “Vrijwilligers zijn enorm belangrijk voor Demeter”, geeft Wilma aan. “Het zijn er nu 110, variërend van gastvrouwen en -heren, ontbijtvrijwilligers, kookvrijwilligers, zorgvrijwilligers die samen zorg geven met professionals, nachtvrijwilligers, en tuinvrijwilligers die zorgen voor de prachtige tuin en moestuin.”
Vrijwilligers steeds vaker werkenden
Minimaal een dagdeel per week zijn vrijwilligers beschikbaar. Volgens Wilma is het opvallend dat het steeds vaker werkende mensen zijn, die naast hun baan vrijwillig op een andere manier betekenis willen geven aan hun leven. Maar ook gepensioneerden en studenten die in de praktijk willen ervaren om met patiënten om te gaan, komen hier. “De combinatie van informele hulp van vrijwilligers en de professionele zorg van onze professionals zorgt voor een hele mooie dynamiek. We zijn altijd op zoek naar nieuwe vrijwilligers die ons team willen komen versterken.”
Komt u naar de open dag?
Zaterdag 14 oktober van 13.00-15.30 uur staan de deuren van Hospice Demeter open. . Buurtbewoners, geïnteresseerden voor vrijwilligerswerk en andere belangstellenden zijn van harte welkom. Mensen kunnen kennismaken met het hospice en haar patiënten. Medewerkers en vrijwilligers geven rondleidingen en beantwoorden vragen. Ook kan je meedoen aan gesprekken over het levenseinde. Aanmelden hoeft niet. Adres: Weltevreden 3 in De Bilt.
Academische status
Het hospice heeft een academische status. Wilma vergelijkt het met een academisch ziekenhuis, dat naast zorg, ook onderzoek doet en onderwijs geeft. “Dat doen wij ook. Wij doen samen met het Expertisecentrum Palliatieve Zorg Utrecht (EPZU) onderzoek. Daarnaast geven onze verpleegkundig specialisten post hbo-onderwijs aan de Hogeschool Utrecht, de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen en de Christelijke Hogeschool Ede. Maar ook aan zorgmedewerkers van AxionContinu, waar wij in 2022 mee gefuseerd zijn.
Daarnaast houden Wilma en haar collega’s zich bezig met ontwikkelingen in de zorg en de samenleving. “Officieel kunnen mensen drie maanden in het hospice verblijven. We onderzoeken hoe we buiten die drie-maanden-grens ook zorg kunnen bieden. Dat doen we al thuis. Maar we denken ook aan tijdelijke opvang in crisissituaties.”