Vrolijk worden van muziek
Met het grootste gemak speelt René Veerkamp op zijn gitaar en blaast hij tegelijkertijd op de mondharmonica. Allerlei melodietjes lopen in elkaar over en hij schakelt vloeiend van een snel, opgewekt nummer naar een gevoeliger deuntje.
Op de vraag of er ook een foto buiten gemaakt kan worden, is dat geen probleem. René neemt meteen plaats op het krukje en begint direct weer te spelen. Het is duidelijk: deze muzikant kan overal zijn muziek maken. Dit bleek tijdens de verschillende corona-lockdowns een uitkomst. Binnen mochten geen activiteiten plaatsvinden, dus kwam de vraag of hij ook buiten op het dakterras van De Ingelanden kon spelen. “Toen heb ik een versterker, gitaar en een microfoon geleend. Alleen… ze waren ernaast net aan het bouwen, dus de bewoners hoorden niets. Dat schoot niet op.” Gelukkig waren er andere locaties met een binnentuin, dus René ging op zijn scooter naar De Componist en Voorveldse Hof. “De bewoners vonden dat erg leuk, want die verveelden zich.”
Al sinds zijn zevende speelt de 40-jarige René gitaar. Door een brommerongeluk kon hij een half jaar niet spelen en daarom pakte hij zijn mondharmonica uit de kast. Toen zijn hand weer geheeld was, kocht hij een harmonicastandaard om beide instrumenten tegelijkertijd te kunnen spelen. Vanaf 2010 werkt hij bij AxionContinu als vrijwilliger. “Ik zag in een advertentie in een buurthuis in de stad dat ze mensen zochten die muziek konden maken. Zo ben ik dat hier gaan doen.”
In de huiskamers
Inmiddels maakt René een paar uur per week muziek in De Ingelanden en De Componist en gaat hij een keer per maand naar Voorveldse Hof. Het begon bij zangmiddagen, en nu maakt hij muziek in de huiskamers. “Ik ga gewoon zitten spelen en dan komen de bewoners daarheen. Dat is echt heel leuk. De afgelopen twee jaar waren de verpleeghuizen een periode gesloten vanwege corona. Ik hoop dat niet nog eens gebeurt, want zo'n lockdown heeft echt impact op de mensen.”
Het repertoire bestaat voornamelijk uit smartlappen uit de jaren ’50 en ’60 van Willy Alberti, Johnny Jordaan, Tante Leen en Willy Derby. En ook speelt René liedjes die nog verder teruggaan. “Vroeger had je van die vaste liedjes die je moest zingen, uit de liedbundel ‘Kun je zingen, zing dan mee’. Daaruit speel ik bijvoorbeeld ‘In 't groene dal, in 't stille dal’, of ‘Klein vogelijn op groene tak’.
Sinterklaasliedjes
Maar het allerpopulairst? Dat zijn de Sinterklaasliedjes. Mensen die heel erg dementerend zijn herkennen die liedjes nog steeds. Dan zie je ze meteen een beetje meebewegen met hun lippen.” Op de vraag wat zijn eigen favoriete nummer is, valt er kort een stilte. “The Beatles vind ik altijd wel mooi. Dat speel ik nu ook wel eens voor mensen die hier sinds kort wonen, want die zijn net na de oorlog geboren. Toen ik hier begon woonden hier mensen die waren geboren in 1930, 1935.”
Om zijn woorden kracht bij te zetten tikt René stellig met zijn vinders op de tafel en zegt: “Wat ik de afgelopen jaren gezien heb is dat mensen die vrolijker zijn veel langer leven. Dat is iets heel wonderbaarlijks. Soms zijn mensen chagrijnig, maar als ze dan muziek horen dan worden ze weer vrolijk.”
Dit artikel verscheen eerder in ContACt lente 2022.
Ook vrijwilliger worden?
Wil jij de zorg ondersteunen en als vrijwilliger aan de slag? Fijn! We kunnen jouw hulp als vrijwilliger goed gebruiken.